Ken je de innerlijke criticus? Het is dat kritische en vervelende stemmetje dat in je hoofd zit en je te pas en te onpas komt lastigvallen. Iedereen heeft er zo eentje, maar omdat het heel de tijd aanwezig is, valt het niet meer zo op. Je kan het vergelijken met een soort geruis dat met je meeloopt zonder bewust gehoord te worden.
Je innerlijke criticus kan je soms zeggen dat je: * waardeloos bent
* te dik bent
* het toch niet kan * niet goed genoeg bent * niet veel waard bent * een dom antwoord hebt gegeven * jezelf schuldig moet voelen * er echt oud begint uit te zien * slecht bezig bent
Herken je hem? Het is dus de stem die je bekritiseert en op een minachtende manier tegen je praat. Zo kan je een hele dag bezig zijn zonder het echt op te merken, en het geeft je niet bepaald een goed gevoel.
Je bent ermee opgegroeid en je doet dit automatisch om jezelf schaamte en pijn te besparen, en hoe harder je tegen je innerlijke criticus ingaat, hoe luider hij lijkt te worden.
Je ontwikkelt in je leven verschillende innerlijke persoontjes.
Iedereen wordt geboren met een blauwdruk van genen en die bepalen of je bijvoorbeeld een sociaal persoon bent of eerder in zichzelf gekeerd. Je opvoeding en sociale omgeving bepalen dan weer welke eigenschappen duidelijker naar de voorgrond zullen treden en welke worden weggestopt.
Je start steeds vanaf de geboorte als "puur persoontje" - je ware zelf, maar terwijl we ouder worden en opgroeien kunnen er stilletjes aan nieuwe innerlijke persoontjes ontstaan. Ze passen zich al opgroeiende automatisch aan aan de wereld waarin ze leven, en soms neemt er dan eentje (of meerdere) de overhand en vervaagt daarmee dat eerste en "puur persoontje".
De innerlijke criticus is één van die innerlijke persoontjes en vult zich door de kritiek van de mensen om ons heen en de verwachtingen van de maatschappij waarin we leven. Vooral kritiek van buitenaf vindt je innerlijke criticus heerlijk en het reageert daar ook maar al te graag op.
Je hebt van kinds af aan geleerd om een goede indruk achter te laten, en dat lukt natuurlijk niet altijd waardoor de criticus je onzeker kan maken en een schaamte- en schuldgevoel kan oproepen.
Dan kunnen je andere innerlijke persoontjes af en toe ook eens op het toneel verschijnen, zoals De Drammer die aanzet tot presteren, De Perfectionist die perfect wil zijn in alles wat je doet, de Klager die ontzettend vindingrijk is in het uitspreken van klaagliederen, en ga zo maar door. Het is een aangeboren en geëvolueerd automatisch systeem in je brein en iedereen ontwikkeld zo zijn eigen mix.
Met het beoefenen van mindfulness kan je leren omgaan met deze criticus of meerdere innerlijke persoontjes. Je leert ze op te merken en ernaar te kijken vanuit een ander perspectief met een niet-oordelende aanwezigheid. Je leert aanvaarden dat ze er zijn...want ze zijn er nu eenmaal...en je geeft ze je compassievolle en bewuste aandacht. Door je brein anders te gaan instellen, waardoor je er anders op kan reageren en door te leren met compassie naar deze persoontjes te kijken met open armen, zullen zij de persoontjes zijn die stilletjes aan vervagen of naar de achtergrond zullen treden. Je kan dan zelf bepalen wie je aan het woord laat en dat zal dan liefst en voornamelijk dat "puur persoontje" zijn.
Als je hiermee vaak geoefend hebt kan je betere keuzes maken en je "puur persoontje" - je ware zelf vanuit je hart en authenticiteit laten spreken.